Mak polny (Papaver rhoeas) to jedna z najczęstszych i najbardziej uciążliwych chwastów występujących w uprawach zbóż ozimych, w tym szczególnie w pszenicy. Ze względu na swoją dużą konkurencyjność w stosunku do roślin uprawnych, obecność maku polnego może prowadzić do znaczących strat w plonie. Właściwe rozpoznanie problemu oraz dobór skutecznej metody jego zwalczania to klucz do utrzymania zdrowego łanu.
Mak polny należy do grupy chwastów jedno- i dwuletnich, najczęściej pojawiających się na polach uprawnych jesienią. Charakteryzuje się intensywnym rozwojem systemu korzeniowego oraz dużą produkcją nasion, które mogą przetrwać w glebie przez wiele lat. W warunkach sprzyjających może dojść do silnego zachwaszczenia plantacji, co skutkuje obniżeniem jakości i ilości ziarna pszenicy ozimej.
Skuteczne zwalczanie maku polnego w pszenicy wymaga zastosowania odpowiednio dobranych środków ochrony roślin. Oprysk na mak polny powinien być wykonany w fazie intensywnego wzrostu chwastu, czyli najczęściej jesienią, gdy mak znajduje się w fazie 2–6 liści. Wówczas herbicydy działają najefektywniej.
Wśród polecanych substancji czynnych znajdują się m.in.:
Ważne jest, aby preparat dobrać do aktualnego stadium rozwojowego chwastu oraz do warunków pogodowych. Zabieg należy przeprowadzić w dni bezwietrzne, przy temperaturze powyżej 5°C, unikając zbliżających się opadów.
Oprócz chemicznego zwalczania maku polnego warto wdrożyć także działania agrotechniczne, które ograniczą jego występowanie w kolejnych latach:
Mak polny w pszenicy ozimej może stanowić poważne zagrożenie dla efektywności uprawy. Skuteczne zwalczanie tego chwastu opiera się przede wszystkim na dobrze zaplanowanym zabiegu herbicydowym oraz odpowiednich działaniach prewencyjnych. Regularna kontrola pól i stosowanie sprawdzonych rozwiązań agrotechnicznych pozwalają znacząco ograniczyć jego obecność i chronić plon przed stratami.